1 Şubat 1999 yılında hayata gözlerini yuman usta müzisyen Barış Manço, 21. mevt yıl dönümünde sevenleri tarafından anılıyor.
Babası vefat ettiğinde 14 yaşında olan Batıkan Manço “Hiç kolay geçmedi bu 21 sene. His dolu geçti. Bu 21 yılda yalnız olmadığımızı da gördük” dedi.
Yokluğuna alışmanın mümkün olmadığını söyleyen Batıkan Manço, “Nereye gitsek sevenleri tarafından Barış Manço dalgası yayılıyor. Bu kıymetin korunması ve sahip çıkılması hoş bir şey” tabirlerini kullandı.
“Onun rehberliğini müziklerinden, geriye bıraktığı kelamlardan almaya çalışıyorum”
Manço, babasının sevenlerinin gözünde nasılsa meskende de o denli olduğunu söz etti ve ekledi:
“Sadece meskende o kadar takı takmıyordu. Katiyetle ağzından boş laf çıkmazdı. Bu onun ömür biçimine yansımış, çalışma biçimine yansımıştı. O tarafını daima uygulamaya çalıştım, ders almaya çalıştım. Olağan onun üzere olmak çok öbür bir kavram. Onun üzere olmak için benim daha neler deneyim edinmem gerekir? 'Keşke' dediğim anlarda onun rehberliğini müziklerinden, geriye bıraktığı kelamlardan almaya çalışıyorum.
O yaşıyor olsaydı birinci aşık oluğum kızdan bahsetmek, ehliyet alacağım vakit otomobil kullanmayı ondan öğrenmek isterdim. Tahminen birinci iş tecrübelerimi ondan öğrenip uygulamak isterdim. 20 sene az vakit değil. Bu yaşıma kadar çok şey öğrendim, lakin onun yokluğundan öğrendiğim çok şey var. Onun varlığında tahminen oluşumum daha farklı gelişirdi.”
“Biz ülkeyle babamızı paylaşmasını öğrendik”
Barış Manço'nun vefatının akabinde müzeye çevrilen meskenlerinde birçok anısı olduğunu aktaran Manço, hislerini şöyle lisana getirdi:
“Ömrümün yarısı bu meskende geçti. 10 yıldır müze olalı. Vakit zaman konuklarımız oluyor onları ben gezdiriyorum. Orada diğer ziyaretçiler de denk geliyor birinci ağızdan duyduklarında bu benim için de keyifli oluyor. Müze olduğundan beri alışsam bile tekrar de girer girmez nereye bakarsam bakayım her köşesinde bir anım var. O anlar gözümün önüne geliyor. Her koridorda, duvarda hepsinde bir anım var.
Tabii sağ olsaydı biz muhtemelen hala bu meskende yaşıyor olurduk. Lakin biliyorduk ki onun akabinde bu konutun müze olması çok daha gerekli bir şey. Zira Barış Manço yalnızca annemin, ağabeyimin, benim değil, tüm Türkiye'nin. Biz ülkeyle babamızı paylaşmasını öğrendik. Konutun müze olması çok daha sembolik, daha değerli. Kıymet katan bir hareket oldu.”
Manço, 7'den 77'ye programının devam etmesi istikametinde teklifler aldıklarını aktardı
“İlk başta duyunca heyecanlanıyor insan. Babamızın yaptığı işi devam ettirmek lakin sonra Doğukan ile dönüp birbirimize baktık dedik ki; 'Bu işi yapabilen babamızdı. Onun gücü onun vizyonu o akışı sağlıyordu. Biz babamızı taklit ederdik. Bu durum, programın devamını getirmekten çok daha öteki bir yere de götürebilirdi. Zira Barış Manço'ya özel, ona münhasır özellikler içeren bir programdı o.”
Usta müzisyen vefatının 21. yılında anılıyor…
