Son günlerin en çok konuşulan ismi Ezhel neden bu kadar çok seviliyor?
Son vakitlerin en çok dinlenen, kendinden en çok kelam ettiren, çıkardığı her müziği hit haline gelen ve yaptığı ‘şey’i çok sevdiği her halinden muhakkak olan Ezhel’den bahsedelim bugün…
Öyle ya, Ceza ve Sagopa Kajmer’den sonra o kadar büyük bir kitleyi kendisine hayran bıraktı ki, rap müzikle uzaktan yakından alakası olmayanlara bile “Işıl ışıl her yer, her yer güya pavyon” diye zıplattı.
“Rap müzik yükselişte, küresel manada da rüzgar aslında çok uzun müddettir o taraftan esiyor, o yüzden tesadüf olamaz” diyenlerdenseniz, bugün size Ezhel anlatmaya geldik. Angaralı bu bebeyi neden bu kadar çok sevdiğimizi unsur madde döküyoruz…
Kendisinden burada bol bol bahsetmiştik:
Kazıdı tırnaklarla…
Son vakitlerde en çok tartıştığımız şeylerden biri muhtemelen gençlerin hayatlarında mefkurelerine ulaşamamaları, hayallerine kavuşamamaları ve bundan dolayı de yılmaları…
Ama Ezhel farklı. Çocuk yaşta başladığı ve Türkiye’de çok az kitlesi olan reggae ve rap’te kendisini geliştirmek için her şeyi yaptı. Bununla da kalmadı, adeta tırnaklarıyla hafriyata kazıya emeğinin karşılığını aldı.
İşine aşık…
Yine tıpkı örneği vereceğim lakin 20’li yaşlarının sonunu, 30’larının başlarını yaşayan pek çok kişi ne söylemek istediğimi anlayacaktır: Yaptığımız işleri, soyunduğumuz rolleri, tüm gün para kazanmak için girdiğimiz durumları sevmiyoruz. O dönüştüğümüz beşerden hoşlanmıyoruz. Yalnızca mecburuz.
“Eeee adam müzikçi, herkes de hayran, tabi sevecek işini, eşşek yüküyle para kazanıyor” dediğinizi duyar üzereyim; haklısınız lakin onu kast etmiyorum. Ezhel işine aşık ve kendini geliştirmek için de çok uğraşmış. Adeta bir bina üzere tek tek dizmiş tuğlaları. Yalnızca müzik söylemiyor, kelam yazmıyor; tıpkı vakitte enstrüman da çalıyor, mesela gitar, bağlama, ney, davul…
Toplumsal sıkıntılara hassas…
Rap o denli bir müzik zati, sosyolojik açıdan baktığımızda da elimizde bu vardır lakin Ezhel kelamını de sakınmıyor. Ülkeyle, dünyayla, toplumla, etrafıyla, kolluk kuvvetleriyle, gazeteciyle, sokaktaki beşerle varsa bir arbedesi bunu müziğiyle aktarıyor. Bugün de o denli yaptı, tahminen görmüşsünüzdür.
Halkının açlığından dem vurdu…
Anadolu müziğine aşina…
Neşet Ertaş’a olan hayranlığını her fırsatta lisana getiriyor kendisi esasen fakat Neşet Ertaş’a bu ülkede hayran olmayacak çok az insan vardır zati. Olay o değil. Pekala olay ne? Kendisinin kelamları bunlar:
“Çubuklu Yaşar gördüğüm en yeterli kıssa anlatıcısı. Karakteristik oyun havalarında daima bir olaylar anlatıyor mesela… Kendi müziğimle onun modüllerini çok yakın görüyorum.”
Herkesin öne geçmek için birbirini ezdiği alemde direniyor…
Rapçilerin ortasındaki diss’leri kesinlikle duymuşsunuzdur; o buna saldırıyor, ötekisi öbür birine giydiriyor, hepsi birbirine düşüyor. Ezhel diss atmıyor mu, atıyor ancak bunu yaparken oburunu ezme gayesi gütmüyor. Saldırmıyor, direniyor; savaş açmıyor, kendisiyle barışıyor.
Anlattığı öykülerin ardında…
Takip ettiyseniz kesinlikle rastlamışsınızdır #FreeEzhel’e… İşte o günlerin gerisinden şunları söylemişti Işıl Cinmen’e: “Ben içimden geleni yapmaya devam edeceğim, kendimi sansürlemeyeceğim. Hiçbir şeye itina bile göstermeyeceğim, yalnızca ne geliyorsa o. Başımda anlatacak öteki şeyler de var, onlara yoğunlaşacağım.”
Mütevazı…
Yıllar evvel okul arkadaşıyla çektirdiği bu fotoğrafı paylaşarak birebiri canlandırmıştı lakin burada latife ediyoruz olağan ki. Kendisi mütevazı bir insan mıdır bilemiyoruz fakat estetiğe, rötuşlu fotoğraflara, dolgulara, pozlara doyduğumuz şu günlerde bu fotoğraf hayli değerli…
Hep bu türlü devam…