Şanlıurfa’da yakalandığı koronavirüsü yenen Harran Üniversitesi Hastanesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Ana Bilim Kısmı Lideri Dr. Öğretim Üyesi Serap Satış, hastalık sürecinde kendini felçli ve enkaz altında kalmış üzere hissettiğini anlatarak, “Karantinadan çıktıktan sonra 7 yaşındaki kızımın saçında beyaz teller gördüm. O ağladı ben ağladım. Oğlum da bu süreçte 4 kilo verdi” dedi.
“Kızım, ‘Anne ölmeni istemiyorum’ deyince çok makus oldum”
Harran Üniversitesi Hastanesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Ana Bilim Kısmı Lideri Dr. Öğretim Üyesi Serap Satış, bir ay evvel yüksek ateş, şiddetli baş ağrısı ve halsizlik şikayeti ile Covid-19 testi yaptırdı. Testi olumlu çıktı. Gördüğü tedaviyle hasalığı yenen Satış, yaşadıklarını anlattı.
Serap Satış, “Hastanede mesai bitimine hakikat apansız ateşimin çıktığını fark ettim. Meskene gittiğimde baş ağrısı ve halsizlik başladı. Gece uykudan uyandığımda enkaz altından çıkmış üzereydim. Çabucak kendimi izole edip muhafazaya aldım. Test için hastaneye giderken 7 yaşındaki kızım kapıda beni tutarak, ‘Anne ölmeni istemiyorum’ deyince çok makus oldum” dedi.
‘Çocuklarım hastalıktan çok etkilendi’
Hastalığın bütün semptomlarını yaşadığını ve psikolojisinin çok makûs olduğunu tabir eden Satış, “Bu hastalıktan çocuklarım gerçek manada çok etkilendi. Öleceğimi düşünüyorlardı. Beni yanlarında istiyorlardı. Onları düşünmek beni daha çok yıprattı. Bu hastalıktan ötürü felç olduğumu, enkaz altında kaldığımı düşünüyordum. Çok yüksek ateşim vardı, teneffüs sorunu çekiyordum. Bunlar bir yere kadardı. Çocuklarımın kederini bir türlü sindiremedim. O süreçte, ‘ben ölürsem onlar ne olacak’ diye düşünüyordum. Hastalığım başladığında iki gün konutta kaldım. Kendimi bir odaya kapattım, çocuklarımı teyzesi götürdü. Çocuklarım emin ellerdeydi fakat yinede aklım onlardaydı. Üçüncü gün ateşim yükselince ben hastaneye geldim. 6 gün hastanede kaldı. Taburcu olduktan sonra da 7 gün konutta karantinada kaldım” diye konuştu
‘Karşılıklı ağlayıp durduk’
“Hastanede yattığım müddette çok ağladım. Daima çocuklarımı istedim. Daha sonra çocuklarımı getirdiler. Tel örgünün ardında yaklaşık 2 metre uzaklıktaydılar. Kızım resmen tel örgüyü kıracaktı. Karşılıklı ağlayıp, durduk. Bu süreci çok şükür atlattık fakat ruhsal olarak çok güç günler geçirdik. Bir anne için bu hastalık daha makûs bir durum. Çocuklarımın bensiz ne olacağı kanısını başımdan bir türlü atmadım. Çocuklarıma bunu yaşatmaya hakım var mı diye kendimi sorguluyordum. Hiç maskesiz gezmedim. Hiçbir hastaya eldivensiz dokunmadım. Bir halde bu hastalık bana da bulaştı. Karantinadan çıktıktan sonra kızım Miray’ı birinci yıkayıp, saçını kuruttuğumda saçında beyaz telleri görünce hem o ağladı, hem de ben ağladım. Beni teselli etmeye çalışıyordu. Kızım, ‘Anneciğim bunlar gelip geçer’ diye beni teselli etti. Oğlum Mustafa Buyruk de bu süreçte 4 kilo verdi. Kızım daima ‘anneciğim ben sensiz uyuyamıyorum’ diyordu. Çok şükür bu kuvvetli günlerimiz geçti. Sevdiklerimizin yüreğini yakmamak için önlemli olalım.”
