İstanbul’da iddiaya göre otizmli 6 yaşındaki Mustafa Koşar, konutuna özel eğitim vermesi için gelen klinik psikolog İ.A tarafından darbedildi. İ.A. eğitimlerin katı kurallar dahilinde olduğuna vurgu yaparak argümanları yalanlarken, aile, klinik psikolog İ.A hakkında kabahat duyurusunda bulundu.
4 çocuklu Koşar ailesinin en küçük üyesi 6 yaşındaki Mustafa’ya, 2 yaşındayken otizm tanısı konuldu.
Otizm alanında önde gelen vakıflardan birinde 3 yaşından beri eğitim alan Mustafa, eğitmeniyle de burada tanıştı. Yüksek lisansa başlayacağı için kurumdan ayrılan eğitmen, pandemi süreci de yaşanınca, Mustafa’ya konutunda özel eğitim vermeye başladı.
Son vakitlerde çocuğunun davranışlarında değişiklik olduğunu farkeden aile devayı odaya bilinmeyen kamera yerleştirmekte buldu.
26 Ocak Perşembe günü olan dersin akabinde imajları izleyen anne Özgül ve baba Engin Koşar gördüklerine inanamadı. Yaklaşık 1 buçuk yıldır Koşar ailesinin Bahçelievler’de bulunan meskenine, özel eğitim için gelen klinik psikolog İ. A. teze nazaran, Mustafa’yı eğitimler sırasında darbetti. Görüntülerin akabinde aile, klinik psikolog İ.A hakkında kabahat duyurusunda bulundu. İ.A ise, eğitimlerin katı kurallar dahilinde olduğuna vurgu yaparak tezleri yalanladı. Aileyi harekete geçiren imgeler de odadaki bâtın kamera tarafından kaydedildi.
“Çocuk hiçbir şey yapmadan önündeki gerece baktığı anda ağzına daima tokat geliyor”
Yaşadıklarını anlatan anne Özgül Koşar, ‘Otizmli çocuklar eğitime dirençli, ağlama sesleri benim için belirteç değil. Ağlama sesi geliyordu içeriden ancak çabucak kesiliyordu. Çok üstünde durmadım. Yakın vakitte çocukta farklılıklar, derse daha çok reaksiyon, istememe, giderken benim de elimden tutup çekiştirme üzere davranışlar oldu. Yavaş yavaş şüphelenmeye başladım, eşime bu tarafta baskılarım oldu. Göremiyorum, bilemiyorum. Mustafa bizi de çimdirmeye başladı, bu türlü şeyler yoktu. Bizi itmeye başladı. Farklılıklar fark ettik. Öğretmeni ona bir şey anlatmak için uzandığında da siper aldığını görünce güzelce kanaat getirdik’ dedi.
Anne Koşar, ‘Güzel bir biçimde öğretmenimizle ayrıldık. O masraf gitmez kayıtlara baktım. En makûs bir itme kakma olarak hayal ettim zira en berbatı buydu benim için. Birinci gördüğüm an, eğitime başlıyor ve 6’ncı dakikada çocuğumun ağzına vurmaya başlıyor. Ayaklarımın altından saçlarıma kadar titrediğimi hissettim gördüğümde. Yürek dayanmıyor.1 yılı aşkın müddettir tuvalet eğitimi var. Bağımsızlaşması lazım sene okula gidecek siz ona fizikî ipucuyla gösterin, sözel söylemeyin diyordu. Manzaralarda görüyoruz ki içeride odanın ortasında pantolonun bağcığını açmadan hunharca indiriyor ve çocuğun gerisini çevirip tuvalete hakikat ittiriyor. Çocuk hiçbir şey yapmadan önündeki gerece baktığı anda ağzına daima tokat geliyor. Elini büküyor, ağlama nöbetine girince de bu sefer susturmak için sarılıyor. Balkona diğer odadan da çıkılıyor oradan camdan beni gören var mı diye ağzını kapatıp gelen giden var mı diye bakıyor. Bu insanın öbür çocuklara da uzanmasından korkuyorum.’ diye konuştu.
“Biz kamera koymak ayıp olur dedik lakin asıl ayıbı o bizim çocuğumuza yapıyormuş”
Anne Koşar, ‘Hazmedemediğim şey şu. Ben kendi konutumda burada oh benim çocuğum ne hoş eğitim alıyor deyip kendi işime gücüme bakarken benim çocuğum içeride darbediliyormuş. Ruhsal, fizikî şiddetin her türlüsü var içeride. Tuvalet eğitimi var, altını ıslatan bir çocuk değil ancak 3 kez tuvalete kaldırdığım çocuk yeniden yataklara işiyor. Muhakkak rehabilite edilmesi gerekiyor’ dedi.
Odaya kamera yerleştirirken çok utandıklarını da belirten Koşar, ‘Kamerayı koyarken titriyorum, kendimi berbat hissediyorum. Kolunda, yanağında çizik izleri… Çocuğum daima özür diliyor, eşime de diyorum ki bu nasıl olur? Hata duyurusunda bulunduk. Maddi manevi her biçimde gayret etmek istiyorum. Ben kendisine Mustafa ona vurduğunuzu söylüyor dedim. O da ben K harfi söylemesin diye ağzını tutuyorum dedi. Kayıtlar da o da var lakin ikisi de birbirinden çok farklı’ dedi.
Baba Engin Koşar da, ‘Bir sindirme, bastırma yoluyla eğitim modeli asla olmaz. Hala o manzaraların şoku altındayız. Mustafa’ya ben son vakitlerde yaklaştığımda eliyle, sözüyle, kaygıyla çekilme, yaklaşırken güya bir şey yapacakmışım üzere yapıyordu. Biz kamerayı yerleştirirken bile çekinerek yerleştirdik. Karşımızdaki beşere ayıp olur niyetiyle biz bunu düşünüyoruz ancak o ayıbın en büyüğünü bizim çocuğumuza yapıyormuş’ dedi.
