Evladını kaybeden Ebru Şallı'yı artık biraz rahat bıraksak nasıl olur?
Ebru Şallı iki yıldır lenfoma tedavisi gören oğlu Pars'ı Nisan ayında kaybetmiş, dünya üzerinde var olan muhtemelen en berbat acıyla karşı karşıya kalmıştı; üstelik hiç dinmeyen bir acı…
Doğurmanın, anneliğin, bir evlada sahip olmanın ne demek olduğunu bunu lakin yaşayanlar bilir. Bir anne olarak Ebru Şallı'nın evladına duyduğu sevgiyi anlasam da, yaşadığı acıyı tahayyül edemiyorum.
Detaylar için:
“Hissettiğim acı, işte o ateş topu… Birileri, içime atmış üzere.”
Anneler Günü'nde Ayşe Arman'a röportaj veren ve güç günlerini nasıl geçirdiğini, bu acıyla nasıl başa çıktığını anlatan Ebru Şallı ateşin düştüğü yeri yaktığını şu sözlerle anlatmıştı: “Üzerinde alevler olan bir top. Oradan oraya çarpıyor içimde. Dönüyor dönüyor, tüm bedenimi sarıyor. Sonra kora dönüyor, o koru da hissediyorum. 'Bitti mi yoksa?' derken, yangın tekrar başlıyor. İlacın ya da rastgele bir şeyin yarar edeceğini düşünmüyorum. Tahminen mental olarak bir mühlet edecektir. Lakin daima ilaçla da yaşanmaz. Yapacak bir şey yok, ateş düştüğü yeri yakıyor. Ömür uzunluğu da yakacak.”
Bu röportajın akabinde Ebru Şallı'nın Instagram paylaşımına berbat yorumlar gelmiş, hatta Pınar Altuğ da bu kendini bilmezlere ders niteliğinde bir karşılık vermişti.
Sosyal medya bu, ağzı olanın konuşabildiği ve dilediği üzere yorum yapabildiği bir yer en nihayetinde fakat evladını şimdi kaybetmiş bir anneye de yapılmaz diye düşünüyorsunuz. Evet, yapılmaz ancak yapılıyor ve bunun da sebepleri var; birazdan aanlatacağız. Evvel Ebru Şallı'ya gelen başka yakışıksız yorumlara bakalım.
Ve Ebru Şallı geçtiğimiz günlerde tatile çıktı, birkaç gün evvel de mayolu bu fotoğrafını kendi şahsi, özel, ferdî Instagram hesabında paylaştı.
Ve ahlak bekçileri ile insanların acısıyla nasıl başa çıktığını sorgulayanlar yine ortaya çıktı: Ebru Şallı tatile çıkamazmış, çıksa bile mayo giyemezmiş, giyse bile bunu paylaşamazmış. Her şart için öne sürdükleri en az bir saçmalık olan bu topluluğun asıl kaygısı elbette Ebru Şallı değil, bayanların kendisi…
Annelik Türkiye'de bayanın ulaşabileceği en üst mertebe olarak görülüyor ve kutsal addediliyor.
Ataerkilliğin bayanları toplumda etkisiz hale getirmeye yönelik en büyük adımlarından biri olan ve bir çocuğun tüm sorumluluklarını bayana yükleyen bu kutsallık safsatası doğal ki bir palavra üzerine konseyi.
Medya tarafından bayanı toplumdan dışlayacak tarafta form verilen annelik “özsel olarak bayana aitmiş üzere gösteriliyor.”*
Anne olmayan bayanlar mutsuz gösteriliyor, her annenin düzgün olduğu varsayılıyor, bayan kimliğinin yaşanmasının yalnızca annelikle ilgili olmadığı kabul edilmiyor. Kadınlığın anneliğe, anneliğin de kutsallığa işaret ettiğine inanılıyor.
*
Anneliğin içgüdüsel bir şey olduğu söylenerek sömürülen bayanların hayatları ve gelecekleriyle ilgili hayalleri ellerinden alınıyor ve sırf annelik rolüyle hayatını geçirmeleri bekleniyor.
Eğitiminden, toplumsal pozisyonundan, mesleğinden bağımsız bir biçimde sistematik olarak her bayan buna maruz kalıyor.
Gönüllü köleler yaratmak isteyen sisteme inat, bir sefer daha sesli bir formda lisana getirelim: Annelik kutsal değildir!
Ebru Şallı'yı da rahat bırakın artık…
Bu içerikler de ilginizi çekebilir:
Size Ne! Olağan ve Doğal Doğumla Kafayı Yemiş İnsanların Sezaryen Yapan Bayanlara Uyguladığı Toplumsal Baskı
Dünyanın Dört Bir Yanından, Hala Sürdüğüne İnanamayacağınız Bayan Vücuduna Yönelik Azap Ritüelleri
