Ebeveynlerin istemeden hatta farkında bile olmadan çocuklarını kaygılandıran davranışlar sergilediğini ve bu yüzden kendi çocuklarında da dert bozukluğuna sebep olduklarını biliyor muydunuz? Anne ya da baba olarak tasa bozukluğu sorunu yaşıyorsanız, bunu çocuğunuza yansıtmamak için evvel kendinizi güzelleştirmeniz gerekiyor. Farkında olmadan çocuklarımızı da anksiyete ile gayrete sürüklememek için uzmanların bu mevzudaki görüşlerini de ele alarak ne yapmak gerektiğini sizin için ayrıntılıca inceledik.
Kaynak: https://www.huffpost.com/entry/parent…
Anksiyete yalnızca yetişkinlere has bir sorun değil. Klinik araştırmalar gösteriyor ki, dünyada milyonlarca çocuk tasa bozukluğu belirtileriyle gayret ediyor. Yakın vakitte yapılan bir tahlile nazaran, dünya çapındaki gençlerin %20,5’i telaş bozukluğu yaşıyor.
Kaygı bozukluğu kimi çocuklarda karın ağrısı, baş ağrısı, süratli kalp atışı üzere fizikî semptomlarla gözlemlenirken kimilerinde ise öfke nöbetleri ya da anne babaya yapışık yaşama isteği üzere duygusal reaksiyonlarla ortaya çıkabilir.
Uzmanlar, çocuklarda korkuyu tetikleyen kimi ebeveyn tavırlarını belirlemiş. Klinik psikolog ve müellif Jenny Yip’e nazaran, ebeveynler çok temkinli olduğunda, bu davranış çocuklarda tasayı tetikliyor. Örneğin, bir anne daima olarak çocuğuna dikkatli olmasını söylüyorsa, aslında farkında olmadan çocuğunu daima olarak tehlikeye karşı uyarmış oluyor. Bunun sonucu da korkulu bir çocuk ortaya çıkarmış oluyoruz.
‘Sigara içersen ölürsün’ demek yerine ‘Sigara içmek birçok sıhhat problemine sebep olabilir. Büyükbaban, sigaraya bağlı kanserden hayatını kaybetti. Seni çok seviyorum ve sağlıklı olmanı istiyorum. Lütfen sigara içmeye başlama.’ diye mevzuyu ayrıntılandırmak ve çocuğunuzun kendi aklı ile gerçek kararları almasına yardımcı olmak çok daha gerçek bir yaklaşım olacaktır.
Çocuklarınızla hisleri hakkında konuşmayı ihmal etmeyin. Massachusetts’teki Boston Çocuk Hastanesi’nde klinik psikolog olan Keneisha Sinclair-McBride’a nazaran, “Kaygı hayatın olağan bir parçası”. Bir ebeveyn olarak yapabileceğiniz en değerli şeylerden biri, çocuğunuzun korkuyla başa çıkmasına yardımcı olan stratejileri ona öğretmek.
Sorunu çocuğunuzun ismine çözmeyin. Bu yardım değil tersine telaşın artmasına sebep olan bir davranış olur. Çocuğunuz ismine sorunu çözmeden çocuğunuzu desteklemek ve cesaretlendirmek için orada olduğunuzu anlamasını sağlayın kâfi.
Sonuca değil uğraşa odaklanın. Çocuğunuzun muvaffakiyetini değil uğraşını övün. Böylelikle bir gün başarısız olduğunda kendini berbat hissetmeyecektir. Ve çocuğun üzerindeki daima başarılı olma baskısını da ortadan kaldıracaktır.
Bazen düzgün bir maksatla sorduğumuzu zannettiğimiz sorular da çocuklarda dert sorununa yol açabilir. Çocuğunuzun hiç telaşlı değilken soracağınız ‘Kampa yakın arkadaşlarından hiçbiri gelmiyor diye kaygılı misin?’ biçimi bir soru, çocuğunuzun bu bahiste kaygılanmasına sebep olacaktır.
Evde daima gergin bir ortam varsa ve ebeveynler şayet çok otoriter bir tavır sergiliyorsa, çocuk azar işitmemek ve ailesinin gözünde ‘iyi’ olabilmek için daima tetikte olacaktır. En ufak bir yanılgı onun kendine inancını zedeleyecek ve ileride korkulu bir bir birey olmasına sebep olacaktır.
Bir ebeveyn olarak şayet siz de dert bozukluğu ile gayret halindeyseniz, bunu çocuğunuzun yaşına nazaran ona anlatın. Bu hususta bir dayanak alın ve birebir metotları çocuğunuz için de kullanın.
Çocuklarımızı korumak istiyorsak, evvel kendimizi korumalıyız. Uçakta bile oksijen maskesini evvel anne taksın, sonra çocuğu diye ikaz yapılması boşuna değil. Siz düzgün olmadığınız sürece çocuğunuzun güzel olmasını bekleyemezsiniz.