Bir kez daha “bir işe yara” derlerse çığlık atacağım!
1. Eve giriş saati konusunda hala ailenizin kurallarına uyuyorsunuzdur.
25-30 yaşına gelmiş olabilirsiniz lakin ailenizin çatısı altında yaşadığınız sürece onların kurallarına uymak zorundasınızdır. Bu yüzden saat akşam 10, şanslıysanız 12 oldu mu gecenin daha yeni başladığını düşünen arkadaşlarınıza veda eder ve konutun yolunu tutarsınız… Yolda içinize akar gözyaşları.
2. Yatma saati de ailenize nazaran ayarlıdır.
Aynı konutta yaşadığınız için belirli bir saatte anneniz-babanız gelip “Hadi yat” diye belgisiz bir ikazda bulunur. Gece gece canınız sıkılmasın diye “tamam” deseniz de daha birkaç saati sessizce ekrana bakarak geçireceksinizdir karanlıkta…
3. Asla gereğince erken kalkamazsınız.
Eğer aileniz tarafından uyandırılıyorsanız bu bir alışkanlık haline gelir ve onlar uyandırmadığı sürece uyanamaz olursunuz. Öte yandan kalkmamanız gereken günlerde bile aileniz başınıza dikilir ve sizi uyandırır. Uyanamazsanız da güne hoş bir azarla başlayabilirsiniz. Gereğince uyku aldığınızı hiçbir vakit hissetmezsiniz…
4. “İş bul” baskısı.
Sanki iş arama gerilimi sizi gereğince yormuyormuşcasına bir de günlük “iş bul” söylenmesine maruz kalırsınız. Psikoloji falan kalmaz gerilimden.
5. Zaten işiniz varsa maaşın yarısını ve tahminen daha fazlasını unutmanız gerekebilir.
Çünkü ailenizle yaşıyor da olsanız artık ayakları yere basan birisinizdir işiniz olduğu için. Meskene gelirken ekmeği siz alırsınız, market eksiğini siz giderirsiniz, faturaların yarısını ya da tamamını karşılamanız gerekebilir… Elinizde meskene çıkmak için biriktirecek kadar para kalmasını bırakın ay sonu güç gelir.
6. Her şeye söylenmenin nasıl mümkün olduğuna çok baş yorarsınız…
Çünkü belirli bir yaşa gelmiş ve bizim yaşımızda çok faal olduklarını düşünen ebeveynlerimiz yanlış yaptığımızı ya da hiç yapmadığımızı düşündükleri her şeyde söylenirler. Bu söylenmeler sonucunda kimi vakit büyük arbedeler çıksa da vakitle duymamazlıktan gelmeyi öğrenirsiniz…
Az duymadık “hiç yardım etmiyorsun,” “anca yatıyorsun,” “biz senin yaşındayken…” cümlelerini.
7. Eve bir türlü sığamazsınız.
Çünkü artık yetişkin bir birey olmuşsunuzdur ve hayat alanınızı size uyacak halde dizayn etme vaktiniz gelmiştir. Bir çocuk olmadığınız halde çocukken yaşadığınız odanın içine sığmaya çalışırsınız lakin imkansızdır. Üstüne bir de konutta ne kadar fazlalık varsa sizin odanızın bir köşesine atmıştır anneniz. Rahat rahat baş dinleyemezsiniz, odaklanıp çalışamazsınız, daima işleriniz dağınıklık ve beşerler tarafından bölünür.
8. İstediğiniz vakit duş bile alamazsınız…
Su faturası sizin cebinizden bile çıksa büyük ihtimalle babanız suyu çok harcadığınız konusunda şikayet edecektir. Eskisi üzere 4-5 günde, hatta haftada bir yıkanmanın artık toplumsal açıdan kabul edilir olmadığını ve zati yıkamadan en fazla 2-3 gün durabileceğinizi, zira kirlendiğinizi bir türlü anlatamazsınız. Kullandığınız sabun ölçüsü bile hengame konusu olur, dökülen saçlarınıza sarılıp ağlayasınız gelir.
9. Kirlenen çamaşırları laf edilmesin diye kirliye atmazsınız…
Çünkü yeniden ebeveynleriniz her gün farklı kıyafetler gitmeyi mantıksız buluyor ve çok “pimpirikli” olduğunuzu düşünüyorlardır. Bu yüzden olağanda kirliye atacağınız kıyafetleri bir köşede bekletmeye bile başlayabilirsiniz. Zati çamaşır iki haftada bir falan yıkandığı için tıpkı hesaba gelir.
10. En ufak sıkıntıda mutfaktan isminizin seslenilmesi…
Yere bir şey mi dökülmüş, çeşme mi bozulmuş, dolaptaki içecek mi bitmiş? Kesin siz yapmışsınızdır(!) En ufak problemde isminizi duyup ne kadar fikirsiz olduğunuzu dinlemeye hazır olun.
11. Yaş ilerledikçe gerilim de artar.
Yaş, hem sizi hem de ebeveynlerinizi tesirler. Siz yaşlandıkça aileniz “ne olacak bizim çocuk?” diye kaygı yanar, siz de “kaç yaşına geldim” diye kendinizi darlarsınız. Meğer ne ailenizin düşündüğü üzere meskende kalmış ya da beceriksizsinizdir, ne de sizin düşündüğünüz üzere konutta yaşadığınız için utanç kaynağısınızdır. Yalnızca iki tarafın da yaş ile hormon istikrarları değişiyor ve farklı şeyleri sorun ediyordur.
12. Sürekli konutta olduğunuz için söylenmelerine karşın “Ayrı konuta çıkacağım” deyince alınan anne-baba…
“Yahu annecim, neden sevmeyeyim ben seni? Ne alakası var artık sizi geride bırakmaya çalışmakla? Haydaaa! Saygısız olduk bir de.”
13. Moraliniz bozukken bile yeterliymiş numarası yapmak…
Çünkü artık sıkıntılarınız ebeveynlerinize anlatabileceğinizden daha büyüktür ve tüm bu tıpkı meskende yaşama olayıyla ortanıza gereksiz bir uzaklık girmiştir. Bir de onlara laf anlatıp güzelce bunalmak yerine hiçbir şey yokmuş üzere takılırsınız…
Tek güzel yanı: Ücretsiz sayılır.
Maaşınızı vermiyorsanız ödemeniz gereken tek fiyat akıl sağlığınızdır! ????
Ailelerimizi çok seviyoruz lakin kabul edelim ki bir yerden sonra birlikte yaşamak çok sıkıntı oluyor…
