Böyle olmamalıydı…
Bildiğiniz üzere İstanbul Üniversitesi idaresi öğrencilerin indirimli yemek haklarını tek öğünle sınırlamıştı ve bu karara karşı çıkan öğrencilere sert bir halde müdahale edilmişti.
Bu yaşananların akabinde da kimi, öğrencilerin güç kurallar altında okumaya çalıştıklarını düşünürken kimi de “Açsalar, çalışsınlar.” diyerek öğrencileri eleştirmişti.
Tuzu kuru insanların “çalışsınlar” naraları attıkları tartışmalar sürerken İstanbul Üniversitesi öğrencisi Sibel Ünli'nin hayatına son verdiğini öğrendik.
İstanbul Üniversitesi (İÜ) Türk Lisanı ve Edebiyatı kısmı 3. sınıf öğrencisi Sibel Ünli'den haber alamayan ailesi polise başvurmuştu. 4 Ocak günü Samatya Sahili’nde, kayalıkların üzerinde bir çanta gören vatandaşların ihbarı üzerine çantanın Sibel Ünli'ye ilişkin olduğu tespit edildi ve akabinde Ünli'nin denizden cansız vücudu çıkarıldı.
Sibel birçok zorluk çekmiş. İstanbul'da okuyan bir bayan öğrenci olarak yoksullukla uğraş etmiş ve yeni yıldan tek dileği de “iş bulmak” olmuş.
O da yemekhane protestolarına takviye vermiş. Neden vermesin ki?
Çünkü o da birçok öğrenci üzere sıkıntı geçinen, kartında kalan üç kuruşun hesabını yaparak karnını doyurmaya çalışan bir öğrenciydi.
Ah beee…
Sibel yalnızca yoksullukla gayret etmemiş. Birebir vakitte imgesinden ötürü siber zorbalığa da maruz kalmış.
“Gidecek bir yerim yok, yaşamaya bedel bir hayatım da” diyerek ortamızdan ayrılan Sibel'in yazdıkları hepimizin içini yaktı…
@erenbaskin
@jojobayagii
@melisalphan
Gencecik bir bayan geçim düşüncesi ve maruz kaldığı siber zorbalık nedeniyle işte ortamızdan bu türlü ayrıldı. “Duyar kasıyorlar” diyenler artık ne düşünüyor sanki merak ediyorum!
Ah keşke senin için bir şeyler yapabilseydik!
